Daar zijn we dan!

Hier dan echt mijn eerste echte verhaaltje...
Inmiddels zit ik alweer bijna een week in Zuid-Afrika, een week die voorbij is gevlogen.
Na de geweldige afscheidsfeestjes van afgelopen weekend begon ik toch echt te beseffen dat ik het 5 maanden zonder familie en vrienden moest stellen. Na veel wikken en wegen wat wel en niet mee moest in mijn koffer en de laatste dingetjes geregeld te hebben was het dinsdag dan toch echt zo ver: afscheid nemen van papa, mama en Len. Op Schiphol zijn dan ook wel wat traantjes gevallen, maar na een bemoedigend woordje van een beveiliger en een kopje thee voelde ik me al snel weer wat beter.

Gelukkig ging alles met de vlucht erg voorspoedig en had ik de hele weg prachtig uitzicht (Alpen, Middellandse Zee, de Sahara, Johannesburg). Die 11 uur in het vliegtuig waren dan ook zo voorbij. Eenmaal geland werden ik en mijn reisgenootjes meteen geconfronteerd met wat typisch Afrikaans lijkt: de shift van de medewerkers eindigde om 10 uur, wat betekende dat ze er om half tien al wel klaar mee waren en gewoon wegliepen. Hierdoor duurde het dus allemaal wat langer, maar dat maakte niet zo veel uit. In de wachthal stond de taxichauffeur al met naambordjes op te wachten. Door hem zijn we keurig bij Tuksdorp (de plek waar we wonen) afgezet. Hier wonen vooral de (Europese) internationale studenten en de Zuid-Afrikaanse master studenten. In totaal is er een groep van ongeveer 40 internationale studenten, wat super gezellig is natuurlijk! We zijn al een keer met elkaar uiteten geweest en hebben al een braai gehouden.

Dankzij de door de school georganiseerde introductie activiteiten hebben we ook al een groot deel van de omgeving ontdekt. Vrijdag zijn we met een bus en een gids naar Johannesburg gegaan. De eerste stop was Constitutional Hill. Dit is een oude gevangenis uit de Apartheid periode. De gids vertelde ons de meest verbazingwekkende en verschikkelijke dingen over hoe met de donkere gevangenen om werd gegaan. In deze gevangenis heeft onder andere ook Ghandi gezeten, wat het nog wat interessanter maakte! Verder zit hier de hoogste rechtbank van Zuid-Afrika. Ook hier kregen we een rondleiding. Vanuit hier gingen we door naar Soweto, een hele grote en bekende township. De mensen leven hier met soms wel 12 mensen op maar een paar vierkante meter, wat heftig was om te zien. De beste huizen waren wel met stenen muren en een (soms golfplaten) dak, maar er waren ook delen waar het er uit zag zoals je vaak op het nieuws ziet, waar een huis slechts bestaat uit een paar doeken. Hier mochten we ook niet uit de bus. Het voelde raar om met een grote bus door deze arme wijk te rijden, een beetje alsof je aapjes aan het kijken bent. Toch was het erg interessant om te zien, en besef je hoeveel geluk wij allemaal hebben. De volgende stop was het Nelson Mandela huis. Hier heeft hij een hele tijd van zijn leven gewoond. Ook hier kregen we een rondleiding. Het was interessant, maar mat 10 minuten was je wel klaar want ook dit huis staat in de wijk Soweto en was dus heel erg klein. De volgende dag, zaterdag, was het Nelson Mandela Day. Het principe van deze dag is dat je 67 minuten iets goeds moet doen voor degene die het minder hebben dan jij. De 67 minuten staan voor de 67 jaar die hij zich heeft ingezet voor de minderbedeelden. We zijn met de internationale studenten naar een weeshuis in Pretoria geweest. De bedoeling was: alles schoonmaken. Er waren alleen veel te veel mensen voor het aantal bezems en dweilen dus eigenlijk hebben ik en vele anderen maar weinig kunnen doen. Wel hebben we met de kinderen gespeeld, wat heel leuk was en zo bijzonder om te zien hoe lief en vrolijk al die kinderen zijn met de weinige dingen die ze hebben. Ook deden ze allemaal optredens voor ons, ze hebben gezongen, muziekinstrumenten bespeeld en traditionele dansen voor ons gedaan. Het was geweldig om te zien hoe getalenteerd al die jonge kinderen zijn! Zaterdag tegen het eind van de middag was de braai, waarna we nog met wat mensen naar een bar gegaan zijn! Super leuk, maar toch wel weer duidelijk hoe goed gevoel voor ritme de Zuid-Afrikanen hebben en wat voor houten stokjes wij Nederlanders toch zijn haha!

Verder zijn we hier erg gewaarschuwd voor de veiligheid. Zo geldt: met minstens 3 mensen over straat, een strikte 'samen uit samen thuis' regel en niet in het openbaar laten zien wat je allemaal hebt, zoals bijvoorbeeld geld en telefoons. Toch heb ik me nog niet erg onveilig gevoeld en verwacht ik (en hoop ik) dat als je je aan deze regels houdt, dat het allemaal wel mee valt!

Het huis waar ik in woon ziet er wel prima uit! M'n kamer zag er eerst echt uit als een gevangenis, alles zo kaal en zo basic. Maar nu al m'n spulletjes er in staan en er foto's staan ziet het er al een stuk meer eigen uit. Ik deel het huis met 4 andere meisjes. 2 Nederlandse, 1 Zwitserse en 1 Letse. We hebben het erg gezellig met elkaar! We moeten met z'n vijven 2 douches en 2 wc's en 1 keuken delen dus dat is allemaal helemaal prima. En nog een heel fijn dingetje: elke werkdag komt er en schoonmaakster die zelfs onze afwas doet!!:)

Morgen begint school... Doei vakantie! Toch voelt het nog echt niet zo. Er zijn hier zo veel dingen te ontdekken en overdag is het heel lekker weer ('s avonds en 's nachts erg koud) dus het voelt nog heel erg als vakantie! Dit was het voor deze week! Ik zal snel weer een verhaaltje schrijven!

Liefs,
Amber